In het plaatje hierboven zien we het typische schema van een verschilversterker.

De gelijkstroombron I1 levert een constante stroom van 1mA.

Transistors T1 en T2 hebben dezelfde karakteristieken, bijvoorbeeld h_FE1=h_FE2=100. Derhalve zijn de emitterruststromen van T1 and T2 ook gelijk: I_E1=I_E2=0.5mA. De spanning over R1 (en R2) is: U_R1=10k∙0.5mA=5V. De spanning op OUT is dus U1-U_R2=9V-5V=4V.

Als we een stroom van 1uA injekteren in IN1 zal I_E1 toenemen met 1uA∙100=0.1mA, dus I_E1=0.6mA en I_E2 wordt 0.4mA aangezien de som 1mA moet zijn. U_R2=0.4mA∙10k=4V en U_OUT=9V-4V=5V. We kunnen dus de volgende (DC-) formule opschrijven voor U_OUT: U_OUT=U1-U_R2=9V-(0.5mA-I_IN1∙h_FE)∙R2=9V-5V+I_IN1∙h_FE∙R2=4V+I_IN1∙h_FE∙R2. Wanneer we de DC-component weglaten, krijgen we deze AC-vergelijking: u_OUT=i_IN1∙h_FE∙R2.

Natuurlijk kunnen we ook een stroom in IN2 injekteren, hetgeen oplevert: u_OUT=-i_IN2∙h_FE∙R2 (Let op het min-teken). Combineer beide vergelijkingen en we krijgen:

u_OUT=(i_IN1-i_IN2)∙h_FE∙R2

Vandaar de naam verschilversterker.

Alle zogeheten operationele versterkers zijn gebaseerd op de verschilversterker. In het volgende hoofdstuk zullen we deze operationele versterkers onder de loep nemen. Eerst kijken we nog even hoe we een gelijkstroombron moeten maken.